ستاره شناسان با استفاده از تصاویر ایکس ری دو تلسکوپ متوجه شدند که یک سیاهچاله ی میان یک کهکشان، که دو بیلیون سال نوری با زمین فاصله دارد، تندبادهای هوایی بسیار نیرومندی را به همه جهات می پراکند.

این احتمال به شدت قوی است که این تندبادها با دور کردن عناصر مورد نیاز برای تشکیل ستاره های جدید، مانع تشکیل ستاره های جدید و گسترش این کهکشان بشود. 

این سیاهچاله بزرگ (PDS 456)، یک بیلیون برابر اندازه خورشید است. برای مقایسه بد نیست بدانید که سیاهچاله ی مرکز کهکشان راه شیری فقط 4.3 میلیون برابر ستاره خورشید است.